Sanitary Underwear Company

De N.V. The Sanitary Underwear Company werd in 1909 opgericht met financiële inbreng van Joseph Schockaert (zoon van Gustaaf Schockaert, de pionier van de textielindustrie in Zottegem), Downing Ltd (een Londense breigoedgroothandelaar), de familie Baar-Lechartier, de brouwer De Wilde en de familie Van Steenberghe.

Het gebouw werd ontworpen door Herbert De Puyseleere, ingenieur en tevens directeur van de nieuwe fabriek. Het opmerkelijke gebouw werd nagenoeg volledig opgegrokken in gewapend beton en was daarmee één van de eerste betonconstructies in België. De voor- en achtergevel werden volledig in gewapend beton gestort en opgevuld met grote ramen. De zijgevels hadden een betonskelet en werden opgevuld met bakstenen, mogelijks met de bedoeling om eventuele uitbreiding van het bedrijf via de zijgevels te vereenvoudigen.

Bij het hoofdgebouw hoort een stoommachine- en ketelhuis met een achthoekige betonnen fabriekschouw. Het bedrijf had twee Lancashire scheepsstoomketels, gebouwd in 1909, om stoom op te wekken voor de aandrijving. Deze bleven bewaard en werden in de renovatie meegenomen. Ze werden opengesneden en leggen nu aan bezoekers uit hoe en met welke brandstof stoom gemaakt werd.

Het bedrijf, dat gespecialiseerd was in de vervaardiging van ondergoed, richtte zich aanvankelijk bijna uitsluitend op de Britse markt, wat zijn Engelse naam verklaart. Hierdoor werd het bedrijf zwaar getroffen toen de export stilviel na de recessie van 1929. Na de Tweede Wereldoorlog had het bedrijf veel succes met damesondergoed van satijn en nylon. In 1889 werd het bedrijf overgenomen door 'Ten Cate', een Nederlandse textielgroep, die het in 1992 sluit. Het complex werd door de Intercommunale 'Land van Aalst' aangekocht op 22 september 1993.

Na een restauratie kreeg het voormalige fabrieksgebouw een nieuwe bestemming als administratief centrum. In een bijgebouw werd een 'stoomketelmuseum' ingericht.